สหายเอ๋ย "ตัวเรา" มิได้มี แต่พอเผลอ "ตัวเรา" มี ขึ้นมาได้ พอหายเผลอ "ตัวเรา" ก็หายไป หมด"ตัวเรา" เสียได้ เป็นเรื่องดี
สหายเอ๋ย จงถอน ซึ่งตัวเรา |
อันบุคคล กตัญญู รู้คุณโลก อุปโภค บริโภค มีให้หลาย ข้าวหรือเกลือ ผักหรือหญ้า ปลาหรือไม้ รู้จักใช้ อย่าทำลาย ให้หายไป
อนึ่งคน ต่อคน ทุกคนนี้
ประเทศชาติ-ศาสนา-มหากษัตริย์ |
ความแก่หง่อม ย่อมทุลัก ทุเลมาก ดั่งคนบอด ข้ามฟาก ฝั่งคลอง หา วิธี ไต่ โผ่ลำ คลานคลำมา กิริยา แสนทุลัก ทุเล แล
ถ้าไม่อยาก ให้ทุลัก ทุเลมาก |