ถ้าเมื่อย้อนหลังไปสักสิบกว่าปีที่แล้วมีคนมาบอกว่า
เด็กไทยที่เกิดในเมืองไทย และโตในประเทศไทย
ไม่ได้ไปร่ำเรียนที่เมืองไหน หรือซีกโลกใดของโลก
สามารถสร้างโปรแกรมที่เป็นสุดยอดของโปแกรมได้
ทุกคนคงคิดว่า มันคงไม่ไม่ใช่เรื่องจริง
แต่ถ้านะถึงเวลานี้แล้วเรื่องเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไป
ไม่ได้แล้ว เพราะทุกวันนี้ทั้งเด็กไทย และเด็กต่างประเทศ
มีโรงเรียนที่เป็นโรงเรียนเดียวกันแล้ว และโรงเรียนนี้
ก็สามารถเข้ามาหาหนังสืออ่านได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลย
นั้นคือโรงเรียนอินเตอร์เน็ต
หลังจากที่อินเตอร์เน็ตแพร่หลายในโลก กำแพงหลายๆอย่าง
ของโลกก็ถูกผังทลายลง ทั้งที่ผังแบบรวดเร็ว และผังแบบ
ค่อยๆผัง
ขอบเขตของความรู้ในเกือบทุกๆเรื่องเหมือนจะถูกผังทลายไปก่อน
มหาวิทยาลัยเกือบจะไม่จำเป็นไปแล้วในการศึกษาหา
ความรู้ ยกเว้นแค่จำเป็นในการที่จะให้ใบปริญญาบัตรเท่านั้น
ขอมูลข่าวสารถึงกันทั่วทุกมุมโลกเพียงแค่ไม่กี่วินาที
อเมริกามีข่าวอะไร คนที่ตำบลโคกอีโด้ย ก็มีข่าวนั้น
เพราะมีสถานีข่าวเดียวกัน
วัฒนธรรมการแต่งกายจะค่อยๆเชื่อมประสานกันเป็นหนึ่งเดียว
จะไม่มีคำว่าแฟชั่นจากปารีส มิลาน ลอนดอน ปักกิ่ง โตเกียว
อีกต่อไป แต่จะมีคำว่า แฟชั่นของโลกปีไหน ปีไหนมาแทน
การนับถือศาสนาๆ จะยังคงนับถือของใครของมันเหมือนเดิม
แต่จะรับรู้และเข้าใจในความต่างของต่างศาสนามากขึ้น แต่จะมีการ
ซึมซับของบางศาสนาแบบค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่ใช่หมัดมือชก
กับคนป่าเหมือนบางศาสนา จนในที่สุดกลายเป็นศาสนาของโลก
อาหารการกินของทุกๆชาติก็กลายเป็นอาหารของโลก
ผู้คนผสมพันธุ์กันข้ามชาติมากขึ้นและในที่สุดหลงเหลือเพียง
เผ่าพันธุ์เดียวคือเผ่าพันธุ์ของโลก
เรื่องพวกนี้จะเป็นจริงอีกประมาณ 500 ปีข้างหน้า
ตามความคิดบ้าๆของผมนะ อย่าเชื่อมาก!