เชื่อว่าเราหลายๆคนคงจะเคยมีโอกาสกัน ไม่ว่าจะมีโอกาสไปเที่ยว
ในสถานที่ต่างๆ โอกาสในการที่ได้เรียนหนังสือ ตั้งแต่ชั้นอนุบาล ประถม
จนถึงมัธยมหรือ อุดมศึกษา
แต่หลายๆคนก็ไม่มีโอกาสที่สวยงามเหมือนกับเราบางคน และอีก
หลายคนก็คงจะมีโอกาสที่ดีๆกว่าอีกหลายคน
คำที่ว่า “พรสวรรค์” นั้นเกิดจาก “พรแสวง” อันนั้นก็เป็นคำที่เป็น
ความจริงเชื่อถือได้มาทุกยุคทุกสมัย แต่ความจริงกว่านั้นสำหรับคนที่จะ
ประสบความสำเร็จนั้น ส่วนหนึ่ง “โอกาส” ก็มีส่วนอยู่ไม่น้อย
ผมชื่นชมผู้ที่พยายามสร้างโอกาสให้กับตัวเอง แม้ว่าการสร้างของ
เขาในหลายครั้ง และต่อหลายครั้ง ไม่เคยประสบกับความสำเร็จเลย
และก็มีไม่น้อยคนที่สร้างโอกาสให้ตัวเองไม่กี่ครั้งก็ประสบกับความสำเร็จ
และยังมีคนส่วนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จเพราะ มีคนให้โอกาสกับพวกเขา
เราคงเคยฟังคำให้สัมภาษณ์ของคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต
ทางทีวี ถ้าไม่ใช่เพราะการที่เขาเกิดมามีพ่อแม่รวย แล้วเขาสานและสร้าง
ต่อ แล้วก็ประสบกับความสำเร็จ นั้นก็คือเขาเกิดมาแล้วมีโอกาสอันสวย
งาม ก็จะมีอีกประเภทหนึ่งที่ประสบกับความสำเร็จเพราะสร้างโอกาสให้กับ
ตัวเอง ซึ่งก็จะเป็นประเภทหลังซะส่วนมาก ที่ไม่ได้เกิดมาบนกองเงิน
กองทอง แต่เขาก็พยายามหาโอกาสให้ตัวเอง
มีหลายคนลองแล้วลองอีก ลองแล้วลองใหม่ ลองผิดลองถูก ทำสิ่ง
นี้ไม่สำเร็จ ก็หาทางทำในสิ่งใหม่ นั้นก็คือเขา มีพรแสวง และพยายามหา
โอกาสให้ตัวเอง จนเขาก็ประสบกับความสำเร็จจนได้ เป็นสิ่งที่น่าเอาอย่าง
เป็นอย่างยิ่ง
มีคนส่วนหนึ่งที่มีโอกาสแต่ไม่รู้ว่าตัวเองมีโอกาส อาจจะเพราะความ
โง่เขลา อาจจะเป็นเพราะคิดว่าเขาจะมีโอกาสที่กว่าในอนาคตข้างหน้า
หรืออะไรก็ตามแต่ พวกเขาทิ้งโอกาสเหล่านั้นไปอย่างน่าเสียดาย
ซึ่งถ้าในโลกนี้สามารถที่จะมอบโอกาสที่คนนึงไม่ต้องการแล้ว ให้กับอีก
คนหนึ่งที่กำลังหาโอกาสนั้น ให้กันได้อย่างง่ายดาย ก็คงจะดี แต่ก็เป็นไป
ไม่ได้
คนติดยาเสพติดอันร้ายแรงในอดีตเขามีโอกาสที่จะไม่ลองไม่เสพยา
เสพติดนั้น แต่เขาก็ทิ้งโอกาสนั้นไป
ยาจก ขอทาน คนเร่ร่อนข้างถนน ในอดีตเขาก็มีโอกาส มีโอกาสที่จะ
ขยันทำมาหากิน มีโอกาสที่จะขยันเล่าเรียนหนังสือ แต่เขาก็ทิ้งโอกาสเหล่า
นั้นไป
มีคนอีกประเภทที่สังคมน่าจะยกย่องสรรเสริญ นั้นคือ คนที่สร้างและ
ให้โอกาส กับคนอื่นๆ เริ่มตั้งแต่คนที่ให้โอกาสให้คนมีงานทำ คนที่ให้โอกาส
คนอื่นได้เรียนหนังสือ ให้โอกาสคนเลวกลับตัวเป็นคนดี ให้โอกาสกับคน
ตกทุกข์ได้ยากได้ลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง
บุพการี ให้โอกาส บุตรลืมตาออกมาดูโลก
และมีชีวิต หลังจากนั้นก็ให้โอกาสเล่าเรียนหนังสือ ให้โอกาสกลับตัวกลับ
ใจเป็นคนดี แม้ลูกของเขาจะทำผิดพลาดมากี่ครั้งต่อกี่ครั้ง พ่อและแม่
ก็ให้โอกาสกับลูกเสมอ
ทุกคนมีโอกาสอยู่รอบตัว คนเราต่างกันก็ตรงที่จะคว้าโอกาสนั้นไว้แล้วนำ
มันมาใช้ให้เกิดประโยชน์ หรือจะทิ้งมันไปอย่างรู้ตัวหรือไม่รู้ก็ตามแต่
เพียงเพราะหวังว่า ตัวเองจะมีโอกาสที่ดีในอนาคตข้างหน้า บางคนแย่กว่านั้น
ที่มีโอกาสอยู่กับตัวเอง แต่ไม่รู้ แล้วยังไปร้องขออ้อนวอนกับคนอื่น ว่า
ขอโอกาสให้เขาหน่อย ซ้ำร้าย ยังไปป่าวประกาศว่า เขาเอง “ไม่เคยมีโอกาสเลย”
เซ็น
หน้าหลัก