ว่าด้วยเรื่องเครื่องดื่มนั้น ที่ผมพิศมัยมันจริงๆ(หรือมันพิศมัยผมก็ไม่รู้)
มีอยู่ 2 อย่าง นั้นก็คือ กาแฟ และ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทั้งหลาย
แล้วก็มี ชาบ้างเป็นบางเวลา
ตามที่สังเกตุดูสิ่งที่ทำให้ผมชอบเครื่องดื่มสองประเภทนี้มีเหมือกัน
เลยก็ว่าได้นั้นคือ เมื่อดื่มมันแล้วทำให้ผมได้รับอารมณ์ที่สุนทรีย์
ทำให้คิดอะไรออกได้ง่าย อารมณ์บรรเจิดล่องลอย ว่าไปโน้นเลย
แต่หลายคนที่ดื่มเครื่องดื่มสองประเภทนี้มีไม่น้อยเหมือนกัน
ที่มีอาการเดียวกับผม แล้วก็มีอีกหลายต่อหลายคน ที่มีเหตุผล
ที่แตกต่างกับผม
บางคนอาจจะว่าที่ชอบดื่มเหล้าก็เพราะชอบบรรยากาศ หรือ
คนที่ดื่มกาแฟก็ว่าเพื่อแก้ง่วงนอน ซึ่งอันนี้บางเวลาผมก็ใช้มัน
ด้วยเหตุผลนี้ในบางเวลา
แต่ระหว่างเหล้าและกาแฟของผมนั้นถึงแม้มันจะมีจุดประสงค์
ที่คล้ายกัน แต่ก็ไม่สามารถให้มันทำงานแทนกันได้
เพราะจะใช้มันกันคนละสถานที่ ยกตัวอย่าง ใช้กาแฟในเวลา
ทำงาน ส่วนเหล้าถ้าได้ในเวลาเขียนหนังสือ ก็จะไหลลื่นมาก
แต่ก็มักจะควบคุมปริมาณไม่ค่อยได้ เขียนไปสักพัก็จะเมา
แล้วก็เขียนต่อไม่ได้ แต่จะใช้มากเวลาคุยสังสรรค์กับเพื่อน
ถึงอย่างไรก็ตามผลสุดท้ายคนก็ยังหาว่าผมเป็นคนพูดน้อย
อยู่ดี ถึงแม้เหล้าจะเข้าปากไปแล้ว เหตุผลก็คงมีไม่กี่อย่าง
ที่ทำให้ผมพูดน้อย คือ ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ผมรู้จริง ผมก็จะไม่ค่อย
พูด หรือไม่ก็ ไม่อยากพูดหักหน้าใครเวลาเขารู้ไม่จริง
รวมทั้งเหตุผลที่ว่า แย่งใครพูดไม่เก่งและ ที่สำคัญถ้าคนฟัง
ไม่สนใจฟังจริงผมก็จะไม่อยากพูด
เพราะฉะนั้นในวงเหล้าก็จะเห็นแต่อาการที่ผมเข้าอยู่
ในอารมณ์ที่สุนทรีย์คือยิ้มเกือบตลอดเวลา แล้วก็คอยยิง
คำถาม หรือสร้างประเด็นในการสนทนา
ส่วนอีกเวลานึงที่มีความสุขกับกาแฟมากก็คือเวลาต้องการปลดปล่อย
ความคิด ปลดปล่อยอารมณ์ให้มันล่องลอยไป ผมก็จะไปนั่ง
ตามร้านกาแฟ แล้วก็หามุมดีๆ เพื่อปล่อยอารมณ์ ซึ่งส่วนมาก
ก็ชอบที่จะนั่งคนเดียว หรือถ้ามีคู่สนทนา ก็จะทำให้ความคิด
ผมไหลลื่นแล้วก็พูดได้คล่องแคล้วและมีอารมณ์กับเรื่องที่พูด
มาก
แต่ก็มีหลายๆครั้ง ที่ผมไปปลดปล่อยอารมณ์แต่ก็กลับได้
ความคิดดีๆกลับมา
การประทุของอารมณ์ที่เกิดจากกับรับคาเฟอีนเข้าไปมาก
ครั้งนึงของผม เกิดขึ้นเมื่อเร็วๆมานี่เอง โดยผมได้นัดกับลูก
ค้าที่สตาร์บัคสยาม แต่ผมไปถึงก่อนเวลาก็เลยไปนั้งกิน
กาแฟที่ร้านแมคโดนัลก่อนแก้วนึง เพราะสตาร์บัคมันแพง
ซึ่งก็ทำให้ผมได้คิดอะไรได้หลายเรื่องเหมือนกัน
พอถึงเวลาลูกค้ากลับ บอกว่าเปลี่ยนไปที่แบล๊คแคนย่อน ผมก็ไปรอ แล้วก็
สั่งเอสเปรสโซ่มาอีกแก้ว แล้วก็ดื่มไปจดหมด พอเอาเข้าจริง
ลูกค้าคนนั้นก็กลับเปลี่ยนไปที่เอสแอนด์พี
(มันกวนทีนไหมล่ะครับท่านผู้ชม) พอคุยเรื่องงานกันผมก็
พยายามพรีเซนต์อย่างดี พูดไปน้ำไหลไฟดับ ลูกค้าก็พยายามหาจุดบกพร่อง
ของผม เพื่อที่จะให้ผมอุดช่องนั้น หรือทำให้เขาพอใจให้ได้
จำได้ว่าผมพูดด้วยเสียงอันดังมากในร้านเอสแอนด์พีแห่งนั้น
จนคนในร้านต่างหันมามองกัน จนในที่สุดผมก็ทนกับลูกค้าคน
นี้ไม่ได้ต้องพูดคำนี้ขึ้นมาว่า “ถ้าคุณไม่พอใจ ก็ไม่ต้องมาจ้างผม”
ซึ่งมันคงเกิดจากฤทธิ์ของกาแฟแน่ๆ ที่ทำให้ผมมีอารมณ์รุนแรง
ขนาดนี้ เพราะผมจำได้ว่า หัวใจผมสั้นเลย มือก็ยังสั่น ซึ่ง
ไม่รู้ว่ามันสั่นเพราะโกรธลูกค้า หรือเพราะฤทธิ์ของกาแฟ
แต่มันคงเกิดจากกาแฟนั่นแหละ เพราะอาการอย่างนี้ก็เกิด
กับผมบ่อยๆ โดยเฉพาะเมื่อได้รับเอสเปรสโซ่เข้าไป
เซ็น
หน้าหลัก