ผืนนาดินถิ่นที่สร้างร้างแล้งนัก
มิจักต้องเตรียมตัวว่าฟ้าจะแกล้ง
เห็นแต่ฝุ่นพสุธาแตกระแหง
สีแดงทาบอาบท้องฟ้าเวลาเย็น
ต่อแต่นี้จะอยู่อย่างกินอันใด
ทั้งแมกไม้ล้มตายอย่างที่เป็น
ผักปูปลากบเขียดหอยคงได้เห็น
คงลำเข็ญอดสูแน่แลเหลียวมอง
ใครกันเขาจะมาช่วยให้หลุดพ้น
แสนสับสนหนทางแก้ช่างหม่นหมอง
ความรู้น้อยด้อยทั้งทรัพย์ไม่สมปอง
คิดอยากลองเกิดชาติใหม่ให้มันรวย
คิดจะขายที่นาคงใช่ที่
ก็สิ่งนี้มรดกต้องหวงหวย
แม้พ่อแม่เราคงไม่เห็นด้วย
ถึงมอดม้วยลูกหลานได้ยังทำกิน
เมื่อต้องไปขายแรงงานในเมืองหลวง
ต้องอับดวงงานไม่มีต้องถวิล
จะขอทานหรือไรเพราะหมดสิ้น
น้ำไหลรินจากสองตาหมดหนทาง
จากคุณ : กาแฟแดง
เซ็น
หน้าหลัก